Skip to content

Horaz, Oden, Buch I, 26

03.08.2015

Musis amicus tristitiam et metus
tradam protervis in mare Creticum
portare ventis, quis sub Arcto
rex gelidae metuatur orae,

quid Tiridaten terreat, unice
securus. O quae fontibus integris
gaudes, apricos necte flores,
necte meo Lamiae coronam,

Piplea dulcis. Nil sine te mei
prosunt honores; hunc fidibus novis,
hunc Lesbio sacrare plectro
teque tuasque decet sorores.

 

Als Freund der Musen trage dem Wind ichʼs auf,
dem Frechling: „Trübsinn wehe mir fort und Angst
aufs kretische Meer!“ Dann bin ich sorglos ganz,
was für ein Herrscher auch droht im Eismeer,

womit Tiridat Schrecken verbreiten mag.
O du, die erquickt reinen Gewässers Bad,
Blüten winde mir, sonnenverliebtes Grün,
flicht meinem Lamia festlich den Kranz,

du süße Muse! Eitel verrinnt mein Werk,
wenn fern du mir weilst. Diesen mit neuem Sang,
mit Lesbosʼ Lyra diesen zu rühmen, ziemt
einzig nur dir, deinen Schwestern und dir.

Comments are closed.

Top