Skip to content

Anakreon, Lieder IV

27.05.2014

ὦναξ, ᾧ δαμάλης Ἔρως
καὶ Νύμφαι κυανώπιδες
πορφυρῆ τ’ Ἀφροδίτη
συμπαίζουσιν, ἐπιστρέφεαι
δ’ ὑψηλὰς ὀρέων κορυφάς·
γουνοῦμαί σε, σὺ δ’ εὐμενὴς
ἔλθ’ ἡμίν, κεχαρισμένης
δ’ εὐχωλῆς ἐπακούειν·
Κλεοβούλῳ δ’ ἀγαθὸς γένεο
σύμβουλος, τὸν ἐμόν γ’ ἔρωτ’,
ὦ Δεόνυσε, δέχεσθαι.

Mein Gebieter: Eros, der All-Bezwinger,
und die Nymphen, die schwarzäugigen,
und die purpurne Aphrodite,
sie scherzen mit dir, da du streifst
über die Berge, die Höhen.
Ich knie vor dir, du sei mir hold,
erhöre nur mein Flehen,
das mir Charis zum Munde führt:
Kleobolus gib den klugen Rat,
er wolle doch meinen Eros,
o Dionysos, erhören.

 

πῶλε Θρηικίη, τί δή με
λοξὸν ὄμμασι βλέπουσα
νηλέως φεύγεις, δοκεῖς δέ
μ’ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν;
ἴσθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι
τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι,
ἡνίας δ’ ἔχων στρέφοιμί
σ’ ἀμφὶ τέρματα δρόμου·
νῦν δὲ λειμῶνάς τε βόσκεαι
κοῦφά τε σκιρτῶσα παίζεις,
δεξιὸν γὰρ ἱπποπείρην
οὐκ ἔχεις ἐπεμβάτην.

Fohlen aus Thrakien, was
schaust du so scheel mich an,
zeigst kalt mir den Rücken,
als ob ich so ganz kunstlos sei?
Merk es dir: Das Zaumzeug spürtest
du recht wohl auf deiner Haut,
ich jagte dich am Zügel
um des Laufes Wendemarken.
Jetzt grast du auf den Matten,
unbeschwert tollst du wie ein Kind.
Denn dir fehlt der Pferdekenner,
der dich kunstgerecht besteigt.

Comments are closed.

Top