Skip to content

Biagio Marin, Me crèo in Tu

14.07.2016

Me crèo in Tu, no crèo in me, Paron:
me sento cana svoda a la to boca,
e se sufi, el svodo manda son,
fa musica la cana mia tarloca.

E tu son Tu che fa magíe ai vogi,
e li fa gôde de le creature,
e tu li fa gloriusi comò dogi
che del mar passa a vela le frescure.

E se parola digo che sia vera
xe ʼl sangue tovo alora che va in fior,
se tu me manchi fa dalongo sera
e more ʼl mondo in ogni so color.

 

Ich glaube an dich, mein Gott, nicht an mich:
ich bin das hohle Rohr für deinen Mund,
wenn du nur bläst, füllt mit Tönen die Leere sich,
rinnt mir Musik aus Schilfes dürrem Grund.

Du allein läßt die Augen Wunder schauen
und lädst die Geschöpfe an festliche Tische,
läßt sie Herrlichkeiten wie Dogen bauen,
denen blähet die Segel Meeresfrische.

Sollen meine Verse Wahres verkünden,
ist es dein Blut, das in den Blüten erwacht,
fehlst du aber, müssen in Nacht sie münden,
und der Welt erstirbt all ihre Farbenpracht.

Kommentar hinterlassen

Note: XHTML is allowed. Your email address will never be published.

Subscribe to this comment feed via RSS

Top